Judith Liberman benim Masal Terapi’yi aldığım günlerden edindiğim bir arkadaş. Arkadaş elbette, çünkü o sohbet eder gibi yazdığı kitabın ardından Ntv Radyo’daki Masal Bu Ya! programı da uzun kış gecelerinde dinlediğim bir şey oldu.

Hep Kitap Kidsnook’ta kitabın ilk imza ve söyleşisine davet etti. Judith sihirbaz, tatlı tatlı anlatıyor. Akıp gidiyorsunuz. Rüya gibi bir sabahtı… O kadar tatlı bir masal anlatıcısı ki, üzerinize ilham ve biraz peri tozu serpiştiriyor. Ne anlattığını tam olarak aktarmak imkansız ama bana o günden “ortak hikayeleri olan insanlar ailedir” cümleleri kalıyor. Çıkarken “ailem”den iki kişiye de imzalatıyorum kitabı…

Kitaba okumaya yolda başladım, Masal Terapi’den diline aşinayım ama bu kitap biraz daha farklı. Bölümler ve mesajlar… Dört bölüm ve onar masal. Sistematik bir kendine bakış kitabı olabilir. Günde ya da haftada en azından bir masal okumak hayatla ilişkinizi mutlaka etkiler. Bu zamanı kendimize ayırmak harika bir alışkanlık olur. Tam bir içe bakış kitabı. Ve bence hepimiz bu hızlı akışta “anda kalmak” diye öğrenmeye çalıştığımız o bilgelik masalları okurken kendiliğinden oluveriyor.

Ben sabırsız bir okuyucuyum, zor bir hafta geçirdim ve boş bulduğum her an kitaba sığındım. Bazı cümleler parladı; “Bugün bugüne baktı, yarın yarına bakar…” Masalların bazıları kalbime işledi, Kırmızı Başlıklı Kız mesela. Belki o güzel sabahta da anlattığı için. Bitirdim okumayı ama dönüp bakacağım yine, biliyorum.

Ben çocukken bu klasik masallar içinde en sevdiğim masalı hatırlıyorum sonra… Kendi kendime gülüyorum. Tahmin eden ve tahminini Pazar akşamına kadar buraya yorum olarak bırakan ilk arkadaşıma kitabı hediye etmek istiyorum.